wydana w 1965 powieść dla dzieci autorstwa Stanisława Pagaczewskiego. Ze względu na oryginalność, poczucie humoru oraz umiejętne wykorzystanie tradycyjnych motywów (książę Krak, Smok Wawelski) powieść zdobyła sobie wśród młodych czytelników ogromną popularność.
W utworze zostały umiejętnie skomponowane w spójną całość schematy powieści szpiegowskiej i powieści podróżniczej. Humor sytuacyjny oraz słowny (przejawiający się np. w nadawaniu bohaterom zabawnych nazwisk, np. Chryzostom Trąba, nadworny malarz księcia Kraka, nadworny astrolog Onufry Arkadiusz Paralaksa, itp.), perypetie głównych bohaterów i szczęśliwe zakończenie zostało docenione przez czytelników: od chwili pierwszego ukazania się na rynku księgarskim powieść była wielokrotnie wznawiana, przy czym za ilustracje służyły często rysunki, wykonane przez Alfreda Ledwiga i Leona Kudłę (współautorów oprawy plastycznej filmu animowanego).
Sukces pierwszej książki i opartego na niej filmu skłoniło autora do napisania dalszego ciągu przygód profesora Gąbki: były to powieści Misja profesora Gąbki (1975) oraz Profesor Gąbka i latające talerze.
Na postawie powieści w latach 1969-1970 powstał trzynastoodcinkowy serial animowany (zob. Baltazar Gąbka), równie ciepło jak książka, przyjęty przez widzów.
Ta bajeczk ma mój znak jakości
znaczy się polecam ją każdemu , to ona była przebojem na pierwszej odsłonie bajki.tv. i gromadziła rzeze miłośników.Zabawne elementy jak rozrzucanie kartek przez Pedra ( z czym się to kojarzy
?) oraz nazwanie księcia Krakowa Krakiem (crack był dosyć popularnym narkotykiem w końcówce latach 60 w USA ).To takie oko do widza starszego wyłowiłem.
Ale książka była lepsza 
